Geen zekerheid

woensdag 13 september 2017

Helen overdenkt de afgelopen maanden. Nu ze hier toch ligt in het Bugando Hospital in Mwanza voor een operatie van haar baarmoeder, heeft ze daar voldoende tijd voor. “Had ze het anders kunnen doen, maalt er door haar hoofd”. Want op dit moment is ze haar winkeltje met kleding die ze zelf maakt kwijt en ze heeft geen geld om het opnieuw op te starten. 

Hoe was het ook weer begonnen overpeinst ze. Ze had jarenlang Amos haar blindeman verzorgt. Nadat Amos was overleden had ze geen idee hoe ze het leven moest oppakken. Maar ze was goed in naaiwerk en gelukkig waren haar Hollandse vrienden bereidt om haar een startkapitaal te geven. Genoeg om voor een half jaar haar winkel te huren en om wat stoffen te kopen. Eigenlijk ging het best goed: met trots denkt ze terug aan die tijd. Het ging zelfs zo goed dat ze besloot een stukje land te kopen om daar zelf een winkeltje op te laten bouwen. Dan zou ze de maandelijkse huur niet meer hoeven te betalen.

Maar helaas een paar weken nadat ze de aankoop had gedaan werd ze ziek en ze kon niet meer werken. “Had ik dan beter dat stukje land niet kunnen kopen? ”: dacht ze. Maar ik kon toch niet weten dat ik ziek zou worden en verzekeren voor zulke zaken dat kan in Bariadi District niet. “Nee, ik heb juist gehandeld, maar een volgende keer hou ik toch een buffer aan, ook al wordt geld steeds minder waard”: besluit ze. Het was gewoon domme pech. 

En nu lig ik hier in het ziekenhuis. Gelukkig waren de Hollandse vrienden bereidt om de operatie, 2 liter bloed en de medicijnen te betalen. Anders had ze niet geweten hoe ze verder had gemoeten, want die Tzs 400,000 (€ 160) had ze tijdens haar ziekte nooit bij elkaar gekregen. Haar zus Wande verzorgt haar in het ziekenhuis. Daarom had ze de opname moeten uitstellen tot de schoolvakantie, want Wande is lerares. Ze denkt: “Hopelijk kan ik over enige tijd weer aan de slag”.

De volgende puzzel doemt op in haar hoofd. “Aan de slag, hoe dan?”. “Je hebt je winkel niet meer, want de huur kon je niet meer betalen”. En alle stoffen en het landje heb je verkocht om van te leven, toen je niet meer kon werken. “Als je hersteld bent, ben je weer in precies dezelfde situatie beland als jaren terug toen Amos was overleden”. “Zou het mogelijk zijn dat iemand haar weer een start kapitaal schenkt of leent?, ze durft het haast niet te hopen.

Gerrit Bunschoten.

Delen op social media

FacebookTweetLinkedInPinterestE-mail