Uw giften zijn zeer welkom
Steun ons!woensdag 09 augustus 2017
Had Maslov het bij het rechte eind?
Wanneer je op Fewsnet (Famine early Warning System) kijkt, wordt de
voedselsituatie in Tanzania al sinds oktober vorig jaar als crisis
ingeschat. Dat blijkt ook wel, bijna iedereen die ik spreek eet
maximaal 2 maaltijden per dag. Volgens de westerse normen heeft de
gemiddelde volwassene zo’n 2200 kcal per dag nodig. Hier blijken de
mensen al maanden te leven op een dieet van ongeveer 1500 kcal per
dag, dat is niet ver verwijderd van een hongerdieet van 1200 kcal per
dag.
Of dat heel erg is weet ik niet. Wat me wel zorgen baart is dat de
mensen zo weinig eiwitten en mineralen binnen krijgen. Vooral de
kleine kinderen zullen hierdoor een achterstand opbouwen. De
schoolgaande kinderen krijgen volgens mij wel genoeg calorieën binnen.
Want al sinds november vorig jaar ontvangen ze op 80% van de scholen
als lunch een pap van millet gemengd met mais. De structuur lijkt bij
het eten een beetje op het eten van zand. Het is niet echt een
maaltijd waar je naar uitziet en gezond lijkt me de maaltijd ook niet.
Schoolmaaltijd.
De hongersituatie is trouwens ontstaan doordat door het uitblijven van
de regen 2 op elkaar volgende oogsten zijn mislukt. De regering heeft
lange tijd ontkent dat er mensen honger leiden maar sinds vorige maand
geeft ook de regering toe dat de situatie slecht is.
Wanneer je geld geeft, gaan mensen er dan saai gezond voedsel van
kopen? Uit veel onderzoeken en hier in de praktijk blijkt dat mensen
andere keuzes maken. Ze kopen saai basisvoedsel tot ze ongeveer op de
1500 kcal per dag zitten, want anders ga je langzaam dood. De rest
gaan ze niet besteden aan gezond voedsel maar eerder aan lekker
voedsel dat het leven aangenamer maakt. Dus liever meer suiker in de
thee dan dat er fruit, groenten, bonen en eieren worden gekocht. Ook
zie je dat mensen ook tijdens een “honger”-situatie veel geld blijven
uitgeven aan radio, mobiele telefonie, televisie (als er elektra is),
reizen enz. Alles wat het leven aangenamer maakt. Ik vraag me af of
Maslov (behoeften piramide) dat door had.
8 augustus was een nationale feestdag. Overal in elk dorp was iedereen
frisdranken en bier aan het drinken en pilau (gele rijst met stukjes
vlees) aan het eten. Blijkbaar is genieten voor mensen veel
belangrijker dan gezond en voldoende eten. Ik kan me dat ook goed
voorstellen, want het dorpsleven kan erg saai zijn, zeker in de droge
periode. Ook zijn er in elk dorp winkeltjes waar je “geniet”spulletjes
kan kopen van snoep voor de kinderen tot kammetjes en shampoo voor de
dames en sigaretten voor de mannen. Zelfs in het kleinste dorp zijn
meerdere van die winkeltjes terwijl je er moet zoeken naar mensen die
fruit, groenten en bonen verkopen, want dat verkoopt niet. Ook aan
allerlei feesten zoals bruiloften en religieuze feesten word naar
verhouding veel uitgegeven. Alles om maar een prettig leven te hebben.
Is het dan wel nuttig om voedselhulp te geven zoals we als stichting
al een tijdje doen voor de 400 mensen die we goed kennen. Ik denk dat
we daar in deze situatie wel mee door moeten gaan, want anders hebben
onze vrienden zelfs onvoldoende om in leven te blijven. Maar wellicht
moeten we er toch nog eens over nadenken hoe we ze kunnen
helpen/verplichten om gezond te leven. Gek he dat woord verplichten.
Maar zonder dat wij het ons bewust zijn heeft onze overheid in het
westen ervoor gezorgd dat wij verplicht gezond en schoon water
drinken, dat ons voedsel voldoende mineralen bevat etc. Dus wij eten
zelf al jaren verplicht redelijk gezond. Hier heb je geen overheid die
daarvoor zorgt. Van de mensen hier wordt verwacht dat ze zelf die
keuzes maken voor gezond. Dat ze zelf chloor toevoegen aan het water,
dat ze jodium toevoegen aan de mais, dat ze op zijn tijd een
ontwormingskuur krijgen enz. Volgens mij vragen we van deze mensen wel
wat teveel keuzes. Een mooi punt om eens over na te denken in de
komende maanden. Zonder het kind met het badwater weg te gooien.
Gerrit Bunschoten
Het bevorderen van het welzijn en streven naar een verhoging van de kwaliteit van leven in Shinyanga Region, Bariadi District, Tanzania.
De stichting heeft een ANBI status, dat wil zeggen dat uw giften fiscaal aftrekbaar zijn.